این گل تقدیم شما دوست عزیز امید وارم که بپذیری
من دیروز آن نبودم که می باید

               خود را به نگاهی هرزه می فروختم

              خود را به هر نگاهی می نشاندم و می گذاشتم که هر نگاهی در من بنشیند

   من دیروز ارزش خود را نمی دانستم و با بی ارزشان می چرخیدم

                           اما امروز آنی شدم که می باید

          نه نگاهی دیگر در من می نشیند نه می گذارم نگاهم در نگاهی جا خوش کند

             من امروز دیگر میدانم که با ارزشم و میدانم که مکثور انسان ها بی ارزشند

                             من دیگر تنها با طلا ارزشان می روم و می آیم

                          پس باران ببار که به یکتایی نزدیک می شوی امروز

---

من که می دانم شبی       عمرم به پایان میرسد

نوبت خاموشی من           سهل و آسان میرسد

من که میدانم که تا          سر گرم بزم و مستی ام

مرگ ویرانگر چه بی رحم     و شتابان میرسد

من که مید انم به دنیا       اعتباری نیست نیست

بین مرگ و آدمی            قول و قراری نیست نیست

من که میدانم اجل         ناخوانده و بیدادگر

سر زده می آید و          راه فراری نیست نیست

پس چرا ...پس چرا عاشق نباشم

                                 به امید دیدار....

---

this picture's Belongs to me

{محمد شاه همدرد}

دوست

@@@.....................@@@@...........@@@.................@@......@@@@@@@@@..... @@@.................@@........@@.........@@@..............@@.......@@@................@..... @@@................@@..........@@..........@@@...........@@........@@@..........@........... @@@...............@@............@@...........@@@........@@.........@@@@@@@........... @@@...............@@............@@.............@@@.....@@..........@@@@@@@........... @@@..........@...@@..........@@...............@@@...@@...........@@@..........@........... @@@@@@@....@@........@@.................@@@.@@............@@@................@..... @@@@@@@......@@@@@......................@@@@..............@@@@@@@@@ بنام دوست هرچه خوبی و خوشی در زندگی من هست...برای تو... هرچه که صفا و صمیمیت در دلم خانه کرده ...برای تو... هرچه لحظه شیرین و خاطره انگیز که داشته ام ...همه برای تو.. .زلال اشک که از چشمان ترم جاری می شود..برای تو.... تمام ارزوهای دورو درازی که دارم...برای تو.. .هرچه که خاطره دارم ..برای تو... تمام دنیای من ....برای تو.. .دوست داشتنها و دوست داشتنیهایم...همه برای تو ... .هرچه مهربانی که در دستان کوچکم هست ...برای تو.... .هرچه مهربانی که از دیگران دیده ام ...برای تو... تمام غروبهای زیبایی که در عمر خویش دیده ام....برای تو.... نوازشهای خورشید در هنگام طلوع....برای تو... دل انگیزترین رایحه ای دارم ....برای تو... زیباترین رکوع وسجودی که در این بیست و شش سال داشته ام...ارزانی تو... ژرف ترین شادی که در دلم میهمان بوده است....برای تو... من .....برای تو... اما......تو برای من..................................... نمی دانم چرا؟ اما یاد مراسم نیمه شعبانی افتادم که چند سال پیش با همت چند تا از دوستان هم ورودی در دانشکده برق گرفتیم..شاید علتش این باشد که فیلم مراسم را همین چند روز پیش دوباره و چند باره دیدم....یادش بخیر ..کارتهای دعوت..... .....همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی چه زیان ترا که من هم برسم به آرزویی تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد دگران روند وآیند، تو همچنان که هستی..... آن روز متنی را نوشته بودم که ناخودآگاه قرار شد خوانده شود، چون خودم دوست نداشتم بچه ها بدانند که من آن متن را نوشته ام دنبال کسی می گشتم تا او متن را بخواند...به بهانه راهنمایی گروه تواشیح که از دوستان خودم بودند متن را به حسین دادم و زدم بیرون.....وقتی برگشتم دیدم حسین متن را می خواند و خب خوشحال شدم.....آن روزها متنهایی آنگونه می نوشتم...امسال هم می خواستم دوباره همان متن را اینجا بنویسم...اما راستش نتوانستم.....متن بالا را نوشتم... .....چند وقت پیش که اتفاقی رفته بودم دانشگاه یک اطلاعیه دیدم که خیلی برام جالب بود،قضیه ازاین قرار بود که دانشکده علوم دانشگاه ، یک طرح با عنوان جهاد علمی را پیشنهاد داده بود وظاهرا چند ماه تابستان که اکثر بچه ها تعطیل هستند را به مناطق محروم مثل سیستان و بلوچستان بروند یا روستاهای دور افتاده و برای مقاطع مختلف تدریس کنند.....راستش خیلی دلم می خواست که من هم می تونستم و می رفتم.....چون واقعا طرح قشنگیه...من دوست دارم که همیشه با مردم در ارتباط باشم..وخب این ارتباط را در غالب یاد دادن بیشتر دوست دارم..